Pułkownik Karol Ruciński

            W ostatni dzień maja na dębowieckim cmentarzu spoczął  płk Karol Ruciński, dębowczanin. Urodził się  w Dębowcu 6 października 1919r. i tu ukończył szkołę podstawową. Po złożeniu egzaminu dojrzałości, we wrześniu 1938r. został powołany   do odbycia czynnej służby wojskowej i skierowany na Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 21 Dywizji Piechoty Górskiej w Cieszynie, kończąc tam kursy obsługi moździerzy i  ciężkich karabinów maszynowych. Ponieważ zdecydował się na zawodową służbę wojskową, jako kandydat do niej, w czerwcu 1939r. odbył kurs sprawnościowy w Wesołej k. Warszawy, a następnie skierowany został do Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie oraz odbył praktykę dowódczą  na stanowisku dowódcy plutonu  piechoty  w
9 Kompanii 1 Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu. W obliczu wojny  wraz z kompanią stanął do obrony przełęczy karpackich, a od 1 września 1939r. skierowany  został do  działań opóźniających   na linii Gorlice – Jasło – Krosno – Dynów – Bircza. Jego pluton od 7.09. prowadził działania obronne w Jaśle, a od 12.09. w okolicy Birczy, gdzie został ranny podczas natarcia i skierowany wraz z innymi rannymi żołnierzami  do Przemyśla. Nie dotarł tam jednak, bo miasto było już w rękach niemieckich. Dzięki pomocy ludności cywilnej jemu i innym  rannym udało się  zdobyć odzież cywilną. Wycieńczony K. Ruciński  po sześciu dniach marszu wrócił do Dębowca. Tu otrzymał pomoc medyczną i tu spędził okres okupacji pracując na gospodarstwie rodziców,
a także w Polskim  Komitecie Opiekuńczym w Jaśle  i – od 1943r. -  jako księgowy w Rejonowej Spółdzielni Rolniczej w Dębowcu. Po wyzwoleniu Jasła pracował także w starostwie. Od 15.08.1945r. w stopniu chorążego otrzymał przydział do 6 Zapasowego  Pułku Piechoty w Chełmie. Następnie służył w 12    Pułku Piechoty 4 Dywizji Piechoty w Biedrusku oraz w Pleszewie. Od 9 maja 1946r. pełnił służbę w szkole podoficerskiej, później na stanowisku  oficera operacyjnego w sztabie pułku. W latach 1947 – 1948 uczestniczył w walkach z UPA. Po odbyciu kursu oficerów sztabu  w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie od 1948r. do 1955r.  został wykładowcą  taktyki w  Oficerskiej  Szkole Piechoty nr 2  w Jeleniej Górze., a po powstaniu w jej miejsce  Oficerskiej  Szkoły Radiotechnicznej został  zastępcą szefa  Wydziału Szkolenia i - od 1958r. do przejścia na emeryturę w 1973r. – kierownikiem cyklu taktyki Wyższej Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej w Jeleniej Górze.  W 1976r. wrócił do Jasła, gdzie był jednym z założycieli  Koła nr 2  Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych. Za działalność związkową wyróżniony dyplomami i  odznaką honorową „Za zasługi dla ZBŻZ”.

            Płk K. Ruciński  został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, srebrnym medalem „Zasłużony na Polu Chwały”, „Medalem  za udział w wojnie obronnej 1939r.”złotymi medalami „Siły Zbrojne w  Służbie Ojczyzny ” i „ Za Zasługi dla Obronności Kraju ” oraz wieloma odznaczeniami resortowymi.  Zawsze żywo zainteresowany sprawami Dębowca. Mimo wielu trudnych doświadczeń życiowych był człowiekiem pogodnym i życzliwym.

            Posterunek honorowy przy urnie z Jego prochami wystawili żołnierze z 21. Brygady Strzelców Podhalańskich w Rzeszowie.

Niech spoczywa w pokoju.

/na podstawie wspomnień płk. K. Rucińskiego zamieszczonych w 7 nr. „Głosu Weterana i Rezerwisty” z lipca 2010r./.