Pułkownik Karol
Ruciński
W
ostatni dzień maja na dębowieckim cmentarzu spoczął płk Karol Ruciński, dębowczanin. Urodził się w Dębowcu 6 października 1919r. i tu ukończył
szkołę podstawową. Po złożeniu egzaminu dojrzałości, we wrześniu 1938r. został
powołany do odbycia czynnej służby
wojskowej i skierowany na Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 21 Dywizji
Piechoty Górskiej w Cieszynie, kończąc tam kursy obsługi moździerzy i ciężkich karabinów maszynowych. Ponieważ
zdecydował się na zawodową służbę wojskową, jako kandydat do niej, w czerwcu
1939r. odbył kurs sprawnościowy w Wesołej k. Warszawy, a następnie skierowany
został do Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie oraz odbył praktykę
dowódczą na stanowisku dowódcy
plutonu piechoty w
9
Kompanii 1 Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu. W obliczu wojny wraz z kompanią stanął do obrony przełęczy
karpackich, a od 1 września 1939r. skierowany
został do działań
opóźniających na linii Gorlice – Jasło
– Krosno – Dynów – Bircza. Jego pluton od 7.09. prowadził działania obronne w
Jaśle, a od 12.09. w okolicy Birczy, gdzie został ranny podczas natarcia i
skierowany wraz z innymi rannymi żołnierzami do Przemyśla. Nie dotarł tam jednak, bo miasto było już w rękach
niemieckich. Dzięki pomocy ludności cywilnej jemu i innym rannym udało się zdobyć odzież cywilną. Wycieńczony K.
Ruciński po sześciu dniach marszu wrócił
do Dębowca. Tu otrzymał pomoc medyczną i tu spędził okres okupacji pracując na
gospodarstwie rodziców,
a także w Polskim
Komitecie Opiekuńczym w Jaśle i –
od 1943r. - jako księgowy w Rejonowej
Spółdzielni Rolniczej w Dębowcu. Po wyzwoleniu Jasła pracował także w
starostwie. Od 15.08.1945r. w stopniu chorążego otrzymał przydział do 6
Zapasowego Pułku Piechoty w Chełmie.
Następnie służył w 12 Pułku Piechoty 4
Dywizji Piechoty w Biedrusku oraz w Pleszewie. Od 9 maja 1946r. pełnił służbę w
szkole podoficerskiej, później na stanowisku
oficera operacyjnego w sztabie pułku. W latach 1947 – 1948 uczestniczył
w walkach z UPA. Po odbyciu kursu oficerów sztabu w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie od
1948r. do 1955r. został wykładowcą taktyki w
Oficerskiej Szkole Piechoty nr
2 w Jeleniej Górze., a po powstaniu w
jej miejsce Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej został zastępcą szefa Wydziału Szkolenia i - od 1958r. do przejścia
na emeryturę w 1973r. – kierownikiem cyklu taktyki Wyższej Oficerskiej Szkoły
Radiotechnicznej w Jeleniej Górze. W
1976r. wrócił do Jasła, gdzie był jednym z założycieli Koła nr 2
Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych. Za działalność związkową wyróżniony
dyplomami i odznaką honorową „Za zasługi
dla ZBŻZ”.
Płk
K. Ruciński został odznaczony Krzyżem
Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi,
srebrnym medalem „Zasłużony na Polu Chwały”, „Medalem za udział w wojnie obronnej 1939r.”złotymi
medalami „Siły Zbrojne w Służbie
Ojczyzny ” i „ Za Zasługi dla Obronności Kraju ” oraz wieloma odznaczeniami
resortowymi. Zawsze żywo zainteresowany
sprawami Dębowca. Mimo wielu
trudnych doświadczeń życiowych był człowiekiem pogodnym i życzliwym.
Posterunek
honorowy przy urnie z Jego prochami wystawili żołnierze z 21.
Brygady Strzelców Podhalańskich w Rzeszowie. 
Po mszy żałobnej w kościele Św. Krzyża w Dębowcu Jego ostatniej drodze towarzyszył pododdział honorowy
podhalańczyków ze sztandarem 1.
Batalionu Strzelców Podhalańskich i członkowie
Koła nr 2 Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w Jaśle. Nad otwartą mogiłą salwę
honorową oddał pododdział podhalańczyków.
Niech spoczywa w pokoju.
/na podstawie wspomnień płk. K. Rucińskiego zamieszczonych w 7 nr.
„Głosu Weterana i Rezerwisty” z lipca 2010r./.
|